ADVERTENTIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

WEET JIJ MESCHIEN DE OPLOSING BIJ PROFFESOR LAYTON EN DE DOOS VAN PANDORA, PUZEL 104 EN 70 EN DE CAMERA ALS JIJ NU HET ANTWOORD WEET STUUR HET DAN ASTJUBLIEFT NAAR j.ROEFS16@UPCMAIL.NL ER VALLEN PRIJZEN TE WINNEN

Ajax Amsterdam

hallo ik ben Luuk Roefs, ik sta voor Ajax, ik sta voor Ajax omdat het een goeie club is en omdat heel mijn familie voor Ajax staat. mijn lievelings speler is suarez. dit is de vermoedelijke opstelling van Ajax: Vermeer; Van der Wiel, Oleguer, Vertonghen, Vermaelen; Enoh, Kennedy, Lindgren; Sulejmani, Suarez, Emanuelson. ik ben ook een keer naar Ajax gaan kijken. ze moesten tegen AZ, en ze hadden gewonnen!!! ik zit ook bij de Ajax Kidsclub. daar krijg ik om de paar maanden een boekje van daar zit ook altijd een mooie poster bij. en ik voetbal zelf natuurlijk ook!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Bladella

ik voetbal zelf bij bladela. bladella is de grootste voetbal club van de kempen. ik heb zelf in de F9 en de F4 gespeeld, nu zit ik in de E9. wij hebben een leuk team.

Eddy steckx

eddy sterckx is de beste visser in belgie. hij vangt meestal karpers boven de 25kg.

Geronimo Stilton

hallo bezoekers zijn jullie ook zo fan van geronimo stilton, nou als je dat bent lees dan gouw dit stukje van GERONIMO STILTON !!!!! Mijn naam is Stilton, Geronimo Stilton Noodkreet uit Transmuizanië Piraten van de Zilveren Kattenklauw Het Geheimzinnige geschrift van Nostradamuis Het Mysterie van de gezonken schat Het raadsel van de Kaaspiramide Bungelend aan een staartje De familie Duistermuis Echte muizenliefde is als kaas Een plus een is een teveel De glimlach van Lisa Knagers in het donkere woud Kaas op wielen Vlinders in je buik Het is Kerstmis, Geronimo! Het Oog van smaragd Het spook van de metro De Voetbalkampioen Het kasteel van Markies Kattebas Prettige vakantie, Stilton?! Een Koffer vol spelletjes De geheimzinnige kaasdief Weekend met een gaatje Halloween, lach of ik schiet Griezelquiz op leven en dood Gi-Ga geitekaas, ik heb gewonnen Een muizenissige Vakantie Welkom op kasteel vrekkenstein De rimboe in met Patty Spring Vier knagers in het wilde westen Geheime missie: Olympische Spelen Het geheim van Kerstmis De mysterieuze mummie Ik ben geen Supermuis! Geheimagent Nul Nul K [bewerken] Gi-ga-boeken Dit zijn dikkere uitgaven met diverse extra's zoals geurpagina's, stickers, plaktattoo en andere leuke hebbedingen. De grote invasie van Rokford Fantasia Fantasia II - De speurtocht naar het geluk Fantasia III Fantasia IV - Het drakenei Reis door de tijd Reis door de tijd 2 Schimmen in het Schedelslot (of: Het geheim van dapper zijn) De grote invasie van Rokfort [bewerken] Stripboeken De stripboeken verschijnen in twee edities met zowel slappe als harde kaft. De ontdekking van Amerika Het Geheim van de Sfinx Ontvoering in het Colosseum Op pad met Marco Polo Terug naar de ijstijd [bewerken] De Thea Sisters Deze boeken zijn geschreven door de zus van Geronimo: Thea Stilton. De Drakencode De Thea Sisters op avontuur De Sprekende Berg De Thea Sisters in Parijs De verborgen stad Het ijzingwekkende geheim [bewerken] De Thea Sisters stripboeken Dit zijn stripboeken rond het personage Thea Stilton. De orka van Walviseiland [bewerken] Oscar Tortuga Losgeld voor Geronimo Wie wint Geronimo (om op te eten)? De schat van kapitein Kwelgeest [bewerken] Joe Carrot Eén minuut voor middernacht De vuurpijl [bewerken] Klassiekers Dit zijn klassieke jeugdverhalen, die in de boeken door Geronimo Stilton worden herverteld. De drie muisketiers De reis om de wereld in 80 dagen Het zwaard in de steen Schateiland [bewerken] Buiten de reeks Van Geronimo Stilton zijn diverse uitgaven buiten de reeks om verschenen. Boekje over geluk Boekje over vrede Het ware verhaal van Geronimo Stilton (gefingeerde biografie) Koken met Geronimo Stilton (kookboek) Knaag gezond, Geronimo! (over gezond eten) Tussen gaap en slaap (voorleesboek voor jongere kinderen) Spelletjesmagazine 1 en 2 Knutselen met Geronimo &co

Heelal

Heelal Ga naar: navigatie, zoeken Het heelal of universum in de astronomie ofwel de kosmos in de kosmologie zijn synoniemen voor alle materie en energie binnen het gehele ruimte-tijdcontinuüm waarin wij bestaan. Over het algemeen wordt aangenomen dat het heelal is ontstaan volgens de big-bangtheorie. Volgens de huidige stand van zaken van deze theorie is het heelal circa 13,7 miljard jaar geleden ontstaan. Er valt voorts nog een onderscheid te maken tussen het zichtbare en het theoretische heelal. Het zichtbare heelal omvat dat deel van het heelal waarvan sinds het "begin der tijden" licht ons heeft kunnen bereiken. Omdat de snelheid van het licht eindig is, is ook het zichtbare heelal gemeten vanaf het "begin der tijden" eindig. Inhoud [verbergen] 1 De big-bangtheorie 1.1 De grote-schaalstructuur 1.2 Plaats van de aarde in de kosmos 1.3 Sloan Digital Sky Survey 2 Het uiteindelijke lot van het heelal 3 Literatuur 4 Zie ook 5 Externe links [bewerken] De big-bangtheorie De Belgische astronoom Georges Lemaître introduceerde in 1927 de theorie dat het universum uitdijt, wat verklaarde dat ver van ons verwijderde sterrenstelsels een roodverschuiving vertoonden. De Amerikaanse astronoom Edwin Hubble vond twee jaren later experimenteel bewijs voor Lemaître's theorie. Hij bewees dat alle sterrenstelsels zich van ons verwijderen met een snelheid proportioneel tot de afstand ten opzichte van ons. Dit impliceerde dus ook een begin vanuit een bepaald punt en in 1931 verklaarde Lemaître dat het heelal met de explosie van een oeratoom was begonnen. Denigrerend werd deze theorie door de Britse astronoom Fred Hoyle "De big-bangtheorie" genoemd, maar de term is blijven hangen. Het belangrijkste bewijs voor de theorie werd in 1964 ontdekt door Penzias en Wilson die hiervoor de Nobelprijs kregen. Zij ontdekten namelijk (bij toeval; ze waren er niet naar op zoek) de achtergrondstraling die werd voorspeld door de big-bangtheorie. Een foto van de achtergrondstraling 379.000 jaar na de big bang, gemaakt door het WMAP-team van de NASA. Aan de hand van de temperatuur van de kosmische achtergrondstraling gemeten door de "Cosmic Background Explorer" (COBE) kon worden berekend hoe oud het heelal is. Het moment van de oerknal werd bepaald op 15,556 miljard jaar geleden met een onzekerheid van 24 miljoen jaar. Recenter onderzoek met de Wilkinson Microwave Anisotropy Probe gaf echter een ouderdom van 13,7 miljard jaar met een onzekerheid van 1% (ca. 137 miljoen jaar). [bewerken] De grote-schaalstructuur Het zichtbare heelal is volgens hedendaagse kennis opgebouwd uit grote groepen superclusters en clusters, die samen met slierten sterrenstelsels (filamenten) een draderig netwerk vormen waartussen zich enorme superholtes bevinden. Deze clusters op hun beurt zijn opgebouwd uit honderden tot duizenden sterrenstelsels. Zo’n cluster kan een diameter hebben van wel enkele tientallen miljoenen tot honderden miljoenen lichtjaren. De topologie van deze grote-schaalstructuur van het heelal, kan vergeleken worden met die van een zeepsop: de materie van het heelal bevindt zich in de dunne 'vlakke' gebieden, die de betrekkelijk 'lege' superholtes omsluiten. Op de grenzen van de vlakken bevinden zich de filamenten, uitgerekte slierten van sterrenstelsels en op de kruispunten van de filamenten vinden we de clusters. Een andere analogie is die van de spons, waar ook de 'lege' gebieden met elkaar zijn verbonden. Miniem stukje van de zichtbare hemel uitvergroot door de Hubble ruimtetelescoop (Nasa & ESA, 2004). Bijna ieder ellipsvormig puntje is een afzonderlijk sterrenstelsel met elk circa 100 miljard sterren. Alleen de weinige exact ronde puntjes zijn sterren van onze eigen melkweg die op de voorgrond staan. In iedere willekeurige richting ziet men ongeveer het zelfde beeld: een heelal gevuld met miljarden melkwegstelsels. Voor meer details kunt u op het plaatje klikken. [bewerken] Plaats van de aarde in de kosmos De plaats van de aarde in de kosmos is niet langer aan geocentrisme of heliocentrisme onderhevig zoals ten tijde van Copernicus en Galilei, en kan zodoende ondertussen redelijk goed gesitueerd worden. Zo maakt de aarde deel uit van : Het zonnestelsel. De aarde bevindt zich dichtbij het centrum van het zonnestelsel, op ongeveer 150 miljoen kilometer ofwel 8 lichtminuten van een gele dwerg die bekend staat als de zon. De aarde draait rond deze gele dwerg met een gemiddelde snelheid van 30 km/s. De omwenteling is voltooid na één jaar. De aarde bevindt zich op ongeveer 15 à 20 miljard kilometer ofwel 14 à 18 lichtuur van de grens van het zonnestelsel, ook genaamd de heliopauze waar de interstellaire ruimte begint. De Lokale bel. Ons zonnestelsel bevindt zich in de Lokale Bel, een opening in het interstellaire gas met een dichtheid van slechts 1/10 van de omgeving, veroorzaakt door miljoenen jaar oude explosies van supernova's die gas en stof in de buurt wegbliezen. De lokale bel heeft een diameter van 600 tot 800 lichtjaar, en de zon ligt op ongeveer 90 lichtjaar van de rand ervan. De melkweg. Het zonnestelsel bevindt zich op ongeveer 30.000 lichtjaren van het centrum van de melkweg, aan de rand van een van zijn spiraalarmen, met name de Orion-arm. De dichtstbijzijnde buur van ons zonnestelsel is de ster Proxima Centauri op een afstand van 4,2 lichtjaar. Het zonnestelsel draait rond het centrum van de melkweg met een snelheid van 782.460 km per uur (dat is gemiddeld 217,35 km/s). De omwenteling is voltooid na 226 miljoen jaar. De melkweg is ongeveer 100.000 lichtjaar in doorsnee. De melkweg en zijn satellietsysteem. Rond de melkweg draaien 14 dwergstelsels, waarvan de meest bekende de zogenaamde Magelhaense wolken. Andere satelliet-sterenstelsels zijn genoemd naar het sterrenbeeld waarin ze worden waargenomen, onder andere de Ursa Majordwerg, Fornax, Draco, Ursa Minor dwerg, Leo, Sextans en Sagittarius. De Lokale groep. De melkweg en zijn satellieten maken deel uit van de Lokale Groep, een cluster van zo’n 30 à 40 sterrenstelsels gespreid over een diameter van 10 miljoen lichtjaar. Binnen de lokale groep van sterrenstelsels in een straal van 5 miljoen lichtjaren is ons melkwegstelsel een van de drie grootste. Het dichtstbijzijnde grote sterrenstelsel is de Andromedanevel op een afstand van 2,2 miljoen lichtjaren. De Canes Venaticicluster. De Lokale Groep maakt deel uit van de Canes Venaticiwolk, een cluster met een doormeter van 23 Mpc ofwel 75 miljoen lichtjaar. De Lokale of Virgosupercluster. De Canes Venaticiwolk maakt samen met de Virgocluster en enkele andere clusters deel uit van de Virgosupercluster of Lokale Supercluster, die meer dan 10.000 melkwegstelsels bevat en een doorsnede van 77 Mpc ofwel 250 miljoen lichtjaar heeft. De Lokale Groep bevindt zich aan de rand van deze supercluster en beweegt zich momenteel van het centrum af, hoewel de vluchtsnelheid afneemt ten gevolge van de aantrekking door het centrum. De Virgosupercluster als geheel wordt versneld in de richting van de Grote Aantrekker, een enorme, in 1986 ontdekte onzichtbare massa op ongeveer 250 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Norma. De Grote Muur. De Lokale Supercluster maakt deel uit van de Grote Muur, ontdekt in 1989, een aaneenrijging van talrijke superclusters, onder andere de Coma- en Hercules-superclusters. De afmetingen zijn gigantisch: 500 miljoen lichtjaar lang en 300 miljoen lichtjaar breed. Naast de Grote Muur zijn er nog andere “muren” (waaronder de Grote Sloane-Muur). De superclusters en muren vormen een draderig netwerk van filamenten, waartussen zich enorme superholtes bevinden. [bewerken] Sloan Digital Sky Survey Vanaf 2000 is het Sloan Digital Sky Survey project (SDSS) opgestart door het Astrophysical Research Consortium (ARC) - een samenwerkingsverband van zeven Amerikaanse onderzoeksinstituten - om het huidige universum in kaart te brengen en onze positie daarin. Het totale noordelijk halfrond van de sterrenhemel wordt door meerdere telescopen in kaart gebracht inclusief de deep sky objecten. Dit gecombineerd met radiotelescopie zorgt voor nieuwe gegevens die vrij opvraagbaar zijn via het internet. Deze eerste fase, SDSS I, is afgerond in juni 2005. In vijf jaar tijd werden meer dan 200 miljoen hemellichamen opgespoord, en de spectra gemeten van meer dan 675.000 sterrenstelsels, 90.000 quasars en 185.000 sterren. Voor de tweede fase, SDSS II, gepland tot juni 2008, is het consortium uitgebreid tot 25 internationale onderzoeksinstellingen. Het onderzoek spitst zich nu onder meer toe op de oorsprong van sterrenstelsels en quasars en het ontstaan en de evolutie van de melkweg. In juli 2008 startte SDSS III. In deze fase doet men onderzoek naar de donkere energie en de kosmologische parameters, de structuur, dynamica en chemische evolutie van de melkweg, en planetenstelsels. Deze fase zal worden afgerond in 2014. [bewerken] Het uiteindelijke lot van het heelal Het uitdijen van het heelal heeft uiteraard implicaties voor het uiteindelijke lot van het heelal. Het belangrijkste is hierbij de dichtheid van het heelal ofwel de hoeveelheid materie. De drie meest gangbare mogelijkheden zijn of de "Big Rip" (open heelal), "Big Crunch" (gesloten heelal) en het vlakke heelal. De "Big Rip" neemt aan dat de dichtheid van het heelal zo laag is dat de uitdijing oneindig zal doorgaan, en op die manier alle materie en energie dusdanig zal verspreiden dat er niets meer van enige omvang zal bestaan. Het heelal is oneindig en hyperbolisch. Het heelal zal ook afkoelen doordat de warmte zich over een grotere ruimte zal moeten verspreiden (Big Chill). Zoals het er nu naar uitziet zal het heelal inderdaad op deze manier evolueren, omdat alles erop wijst dat de hoeveelheid donkere materie veel kleiner is dan de zgn. kritische waarde. De "Big Crunch" neemt aan dat dichtheid van het heelal hoog genoeg is om de uitdijing uiteindelijk, door de zwaartekracht van alle materie, te doen stoppen en dat het heelal daarna ineen zal krimpen. Het uiteindelijke lot zal dan de totale ineenstorting van het heelal zijn (eindkrak). Het vlakke heelal. Hierbij is de uitdijende kracht even groot als de zwaartekracht en zet het heelal net vlug genoeg uit om samentrekking te voorkomen. Het heelal zal dan in theorie ooit stoppen met uitdijen, maar oneindig ver in de toekomst. In de grafiek van de uitdijing als functie van de tijd zien we dan een horizontale asymptoot. Maar de dichtheid van het heelal kan ook worden beïnvloed door externe factoren, bijv. als ons heelal wordt omgeven door een nog groter gebied met een hogere dichtheid, waar het uiteindelijk mee in botsing zal komen. Dit hangt nauw samen met het steeds populairder wordende idee van een multiversum. [bewerken] Literatuur Inleidende boeken over het universum: Kris Verburgh, Schitterend! - over het universum, Pandora, 2005, ISBN 90-467-0322-3 Martin Rees, De kosmos, onze wereld, Het Spectrum, 2002, ISBN 90-274-7890-2 Stephen Hawking, Het heelal, Bert Bakker, 2000, ISBN 90-351-1783-2 Martin Rees, Zes getallen, Contact, 2000, ISBN 90-254-9599-0

Lekker voetballen

het is weer zo ver. de voetbal compitietie is weer beggonnen. als je de voetbal stand wilt bijhouden kan je over mijn hele site kijken.

Luuk roefs

hoi ik ben luuk roefs. ik heb deze pagina gemaakt. ik be begonnen toen ik 9 jaar was. ik heb deze pagina gemaakt omdat het mij leuk leek om een eigen pagina te hebben.

Moppen

een keer hebben wij iets grappigs gedaan. een touwtje bij iemand aan de deur maken, dande andere kant aan een bos bloemen in de tuin binden,(het touw moet strak zitten.) en aanbellen. (vlug wegrennen!) dan vliegt de bos bloemen door de tuin.

Ongellukje

ik zat in mijn hut. ik was aan het spele en mijn vrienden waren er ook bij. opegevenement had ik met mijn vrienden mijn broertje gezegt dat er een kikker in zijn oor was gekropen. en als de kikker zijn hersens aanraakte dan omplof je. toen die naar ons mama ging {om de kikker er uit te halen} wouden wij gaan verstoppen eerst moesten wij over het fietspad en dan over de weg. we hadden naar de weg gekeken maar wij waren nog niet over het fietspad. toen er niks aankwam op de weg staken wij over zonder te kijken of er iets aankwam op het fietspad. toen ik over het fietspad renden om te gaan verstoppen. werd ik aangereden door een snor scooter.

Planneten

Als je omhoog springt, kom je weer op de grond terug. Hoe komt dat? De aarde trekt je weer terug, als een soort magneet. Dit terugtrekken van de aarde als je omhoog springt noemen we zwaartekracht. Elk hemellichaam heeft zwaartekracht: de aarde, de maan, de zon, enz... Het ene hemellichaam (planeet, maan, zon, e.d.) trekt harder dan de ander. Zo trekt de maan minder hard dan de aarde. Je hebt wel eens ooit astronauten op de maan zien bewegen. Dat lijkt een beetje op 'zweven', alsof er een film langzaam wordt afgedraaid (slow-motion). Dat komt dus omdat de maan minder hard terugtrekt dan de aarde. We zeggen ook wel: de maan heeft minder zwaartekracht dan de aarde. Ook de zon heeft zwaartekracht. Een sterke zwaartekracht zelfs. De zwaartekracht van de zon trekt alles in het zonnestelsel naar zich toe. Maar de planeten vallen niet op de zon omdat de snelheid van hun baan rond die zon hard genoeg is om er niet naar toe getrokken te worden: hun snelheid is in evenwicht met de zwaartekracht van de zon. Ons zonnestelsel telt 8 planeten en 1 dwergplaneet. Genoemd vanaf de zon zijn dat: Mercurius Venus Aarde Mars Jupiter Saturnus Uranus Neptunus Pluto (dwergplaneet) (de namen zijn in het Engels) In de Griekse Oudheid wist men al van het bestaan van planeten. En waarschijnlijk zelfs ver daarvoor. Men had toen zeker nog niet álle 9 planeten ontdekt. Mercurius, Venus en Mars waren toen zeker bekend. In oktober 2002 dacht men een nieuwe planeet te hebben ontdekt: Quaoar (kleiner dan onze maan). Dit hemellichaam draait nog buiten de dwergplaneet Pluto om de zon. Echter het enthousiasme van het begin een nieuwe planeet ontdekt te hebben is gestompt. Momenteel denkt men dat dit ijzig hemellichaam het bestaan van Pluto als planeet in twijfel trekt, want ze lijken zoveel op elkaar, en Quaoar is toch geen planeet, vinden de wetenschappers nu. In augustus 2006 hebben de astonomen een andere indeling van de planetgroep gemaakt. Pluto hoort sindsdien tot de groep 'dwergplaneten'. Hieronder zie je de volgorde van de (dwerg)planeten vanaf de zon. Let wel: de verhoudingen tussen de (dwerg)planeten (d.w.z. hoe groot ze zijn ten opzichte van elkaar) klopt niet helemaal. Het gaat bij deze afbeelding alleen maar om de volgorde. -------------------------------------------------------------------------------- Copyright © 2002-2009 / Cebor | Auteursrechten | E-mail

Quizzzzzzzzzzz

1.Wie is de topscorder van de Eredivisie seizoen 2009/2010? 2.Wie is er gedegradeerd naar de Jupiler Leageau? 3.Wie heeft er de titel gewonnen bij de Eredivisie? 4. Wie was de tegenstander van Ajax in de bekerfinale? 5. Hoe heet de coach van FC Twente? 6. Uit welk land komt Ruiz? 7. Hoeveel goals maakte de topscorder van de Eredivisie? 8. Wat zijn de club kleuren van NAC Breda? 9. Bij welke club voetbald Roy Beerens? 10. Waar is Roy Beerens geboren?

Robbieindeventilator.nl

altijd als wij bij ons tante lien gaan slapen doe we het zelfverzonnen spel www.robbieindeventilator.nl

Saturnus

Samenstelling De samenstelling van Saturnus lijkt veel op die van Jupiter. In het centrum bevindt zich een rotsachtige kern, daaromheen een mantel van vloeibaar metallisch waterstof, gevolgd door een laag van moleculair waterstof. De temperatuur in de kern bedraagt 12 000 K. Als gevolg van het Kelvin-Helmholtz mechanisme straalt Saturnus meer energie uit dan hij van de zon ontvangt. Deze energie-uitstraling wordt versterkt door de wrijvingswarmte die vrijkomt wanneer helium in de mantel tegen waterstof botst. Als gevolg van zijn snelle rotatie (10h 14m aan de evenaar, 10h 41m op hogere breedtegraden) is Saturnus naar de polen toe behoorlijk afgeplat en het verschil tussen diameter tussen de polen en de evenaar bedraagt bijna 10% (120 536 km vs. 108 728 km). Bij andere (gasvormige) planeten doet dit verschijnsel zich ook voor, maar nergens zo sterk als bij Saturnus. Een ander opmerkelijk feit over Saturnus is dat de gemiddelde dichtheid slechts 0,69 kg/dl bedraagt: als enige planeet in ons zonnestelsel is dit kleiner dan de dichtheid van water. Als je een bak met water zou hebben waar Saturnus in zou passen, zou de planeet blijven drijven. [bewerken] Atmosfeer De atmosfeer van Saturnus bestaat voor meer dan 93% uit waterstof en voor iets meer dan 5% uit helium.Het resterende deel wordt ingenomen door methaan, waterdamp, ammoniak, ethaan, propaan, acetyleen en waterstoffosfide welke sporadisch voorkomen. Op aarde bestaat een duidelijke scheiding tussen land, water en atmosfeer. Saturnus heeft daarentegen alleen maar waterstoflagen die van een vloeibare vorm diep in de planeet langzaam overgaan in de gasvormige variant die in de atmosfeer voorkomt, zonder een duidelijke grens. Dit is een niet gebruikelijke situatie die voortkomt uit de enorme druk en temperatuur op Saturnus, genoemd een superkritieke toestand. Als gevolg van de extreme druk worden de gassen dusdanig samengeperst dat ze, op het punt waar normaal de overgang verwacht wordt, een dichtheid hebben die nog steeds overeenkomt met die van een vloeistof. Saturnus heeft daarom geen duidelijk planeetoppervlak, maar wetenschappers gebruiken als referentiepunt het punt waar de druk gelijk is aan 1 bar. Dit is aan de top van het wolkendek. Vanuit de ruimte gezien vertoont de atmosfeer van Saturnus een patroon van strepen of banden dat overeenkomsten vertoont met Jupiter. Het verschil is echter dat de banden van Saturnus vager zijn en rond de evenaar veel breder. Door de Voyager 1 werden complexe wolkenstructuren waargenomen in de atmosfeer die vanaf de Aarde niet zichtbaar waren. Op Saturnus waaien harde stormen, nabij de evenaar bereiken ze in de bovenlagen van de atmosfeer snelheden tot 500 m/s. [bewerken] Ringstructuur rond Saturnus [bewerken] Ringen Alle gasplaneten uit ons zonnestelsel vertonen een systeem van ringen, maar dat is pas op het einde van de 20e eeuw ontdekt. Het ringensysteem van Saturnus is verreweg het opvallendste en ook al veel eerder waargenomen. In 1610 keek Galileo Galilei naar Saturnus en zag drie objecten in plaats van één. Vol verbazing hield Galilei het er op de planeet twee handvatten (ansae) had. Toen hij twee jaar later nog eens keek waren deze verdwenen waarna ze twee jaar later weer verschenen, nu duidelijker dan ooit. Een halve eeuw later kon Christiaan Huygens dankzij de verbeterde telescooptechniek in 1655 als eerste bevestigen dat deze ansae eigenlijk een ring rond de planeet was. Huygens beschreef een dunne platte ring die de planeet nergens raakte. Dit werd aanvankelijk met enige scepsis ontvangen, maar werd door Richard Hooke en Giovanni Cassini bevestigd. Cassini toonde in 1675 aan dat de ring in werkelijkheid uit twee ringen bestond, waartussen zich een scheiding bevond die later de naam Cassinischeiding kreeg. In 1858 bewees James Clerk Maxwell dat de ringen gruis en stukjes rots moesten bevatten. ringen van Saturnus in het zichtbare licht- en radiospectrumDe laatste inzichten zijn dat het een stelsel is van talloze minieme, afzonderlijke ringen met smalle, lege afscheidingen tussen deze ringen. De ringen zijn gemiddeld slechts zo'n 20 meter dik en bestaan uit ijs en meteorietstofdeeltjes. Het hele stelsel is concentrisch, wat veroorzaakt wordt door de vele maantjes van Saturnus, die zwaartekrachtschommelingen ondergaan en veroorzaken. Het gewicht van de ringen wordt geschat op zo'n 35 triljard-triljard ton. Doordat Saturnus' equatoriale vlak 2 maal per saturnusjaar (30 aardse jaren) de onze kruist, verdwijnen elke 15 jaar de ringen voor enkele weken uit het zicht. Dit wordt veroorzaakt doordat we de ring dan vanaf de zijkant zien en door de minieme dikte van slechts 20 meter. Op 11 augustus 2009 kruist het vlak opnieuw en verdwijnt het herkenbare aangezicht van de planeet.[2] Ringen van Saturnus Naam Binnenradius (km) Buitenradius (km) Breedte (km) D-ring 67.000 74.500 7500 C-ring 74.500 92.000 17.500 B-ring 92.000 117.500 25.500 A-ring 122.200 136.800 14.600 R/2004 S1 137.630 (diffuus) R/2004 S2 138.900 (diffuus) F-ring 140.210 30 - 500 G-ring 165.800 173.800 8000 E-ring 180.000 480.000 300.000 Alleen de A-, B- en C-ring zijn met de amateur-telescopen zichtbaar vanaf de aarde. De D- en E-ring werden respectievelijk in 1969 en 1967 vanaf aarde ontdekt. De F- en G- ringen werden op foto's van de Voyager expedities waargenomen. De F-ring heeft een gevlochten structuur en wordt in stand gehouden door de herdermaantjes Prometheus en Pandora. R/2004 S1 is een heel kleine ring tussen de A- en F-ring, in de buurt van de baan van Atlas, die in september 2004 door het Cassini-Huygens team werd ontdekt. Er moet echter nog nagegaan worden of deze ring volledig en permanent is alvorens hij een definitieve aanduiding krijgt. Op 7 oktober 2009 publiceerden wetenschappers de ontdekking van een enorme buitenring met een radius van 13 miljoen kilometer, ofwel 200 maal de diameter van de planeet zelf. De ring is ontdekt met behulp van de Spitzer ruimtetelescoop. Met de ontdekking is er nu ook een reële theorie voor de kleuring van de maan Iapetus, die aan één zijde donkerkleurig is. Men gaat er nu van uit dat deze ring daarvoor verantwoordelijk is. [bewerken] Scheidingen tussen de ringen Saturnus verduistert de zon, foto gemaakt vanuit de Cassini-Huygens-sonde op 15 september 2006. Op de grote foto is net links van de heldere A-ring de aarde te zien als klein stipje.De duidelijk waarneembare ruimte tussen de A- en B-ring is bekend als de Cassinischeiding (4650 km breed) en wordt veroorzaakt door de maan Mimas. Er bestaat nog een kleinere ruimte binnen de A-ring (de Enckescheiding). Deze is heel wat minder goed te zien. Ze is slechts 325 km breed en werd mogelijk waargenomen in 1837 door Johann Encke maar pas met zekerheid bevestigd in 1888 door James Keeler. Het kleine maantje Pan (20 km groot) heeft zijn baan in deze scheiding. De Voyagers ontdekten verder nog kleinere scheidingen : de Maxwellscheiding op 87 500 km afstand (270 km breed) en de Keelerscheiding op 136 500 km afstand (35 km breed); deze laatste wordt opengehouden door het maantje Daphnis. De stand van de ringen zoals we die vanaf aarde kunnen observeren maakt een cyclus door van 29,5 jaar. De jaren waarin wij ons op aarde in het vlak van de ringen bevonden (1612, 1671-1672, 1685, 1789-1790, 1848-1849, 1966, 1979-1980), zijn in het verleden van belang geweest omdat op dat ogenblik het licht van de ringen minimaal is en de kans daardoor vergroot dat men kleine, lichtzwakke maantjes kon ontdekken. Een voorbeeld hiervan is de ontdekking van Janus in 1966 door Audouin Dolfus vanaf het Observatorium van de Pic du Midi. [bewerken] Manen van Saturnus Het exacte aantal manen van Saturnus zal nooit vastgesteld kunnen worden, aangezien elk brokstuk van de ringen zich in een baan rond de planeet beweegt en technisch gezien ook als een maan beschouwd kan worden. Het is moeilijk om een arbitraire scheiding te maken tussen een kleine maan en een groot brok van de ringen. Begin 2007 waren er 56 natuurlijke manen en maantjes bekend. Zie verder het artikel Manen van Saturnus. Manen van Saturnus Albiorix · Atlas · Bebhionn · Bestla · Calypso · Daphnis · Dione · Enceladus · Epimetheus · Erriapo · Farbauti · Helene · Hyperion · Iapetus · Ijiraq · Janus · Kiviuq · Methone · Mimas · Mundilfari · Narvi · Paaliaq · Pallene · Pan · Pandora · Phoebe · Polydeuces · Prometheus · Rhea · S/2004 S4 · S/2004 S7 · S/2004 S13 · S/2004 S14 · S/2004 S15 · S/2004 S16 · S/2004 S17 · Siarnaq · Skathi · Suttungr · Tarvos · Telesto · Tethys · Thrymr · Titan · Ymir [bewerken] Verkenning Voyager 2 De Cassini-Huygens kijkt in het oog van een orkaan op Saturnus Eind jaren 70 en begin jaren 80 zijn er drie onbemande NASA ruimtesondes in de buurt van Saturnus geweest. In 1997 werd de ESA/NASA ruimtesonde Cassini-Huygens gelanceerd om Saturnus en de manen verder te onderzoeken. [bewerken] Pioneer 11 Pioneer 11 werd op 6 april 1973 gelanceerd en naderde Saturnus op 1 september 1979 tot op 21.000 km. Naast gegevens over magnetische velden en straling leverde Pioneer 11 de eerste gedetailleerde foto's van Saturnus en enkele manen. [bewerken] Voyager 1 Na een bezoek aan Jupiter naderde de Voyager 1 Saturnus op 12 november 1980 tot op 124.000 km. Deze missie leverde gegevens op over de ringen en de samenstelling van de atmosfeer van Saturnus en zijn maan Titan. [bewerken] Voyager 2 Ruim een half jaar na Voyager 1 benaderde Voyager 2 op 25 augustus 1981 Saturnus het dichtst om vervolgens door te reizen naar Uranus en Neptunus. [bewerken] Cassini-Huygens Op 15 oktober 1997 werd door de ESA en NASA gezamenlijk de Cassini-Huygens ruimtesonde naar Saturnus gestuurd. Op 11 juni 2004 passeerde dit ruimtevaartuig de maan Phoebe en op 1 juli 2004 doorkruiste Cassini-Huygens de ringen van Saturnus om vervolgens op slechts 18.000 km langs de planeet zelf te razen. De eerste gedetailleerde foto's van de maan Titan werden op 27 oktober 2004 ontvangen. Op 9 november 2006 werd er een persbericht uitgebracht waarin melding werd gemaakt van de ontdekking van een orkaanachtige storm op Saturnus' zuidpool. De diameter van de storm bedraagt ongeveer 8.000 kilometer en beslaat daarmee ongeveer 2/3e van de diameter van de gehele aarde. De storm raast met een vaart van 550 kilometer per uur zonder zich te verplaatsen. [bewerken] Waarnemen Saturnus is met het blote oog zichtbaar als een heldere heldergele "ster" die niet flikkert. De ringen zijn niet met het blote oog te zien, met een verrekijker is wel te zien dat Saturnus niet cirkelvormig is. Een kleine telescoop laat de ringen al goed zien. De scheidingen tussen de ringen worden wel gebruikt om de kwaliteit van telescopen te testen. De zichtbaarheid van de ringen variëert overigens met de hoek waaronder wij ze vanaf de aarde zien. Als de aarde precies in het vlak van de ringen staat kijken we precies op de rand en zijn ze vrijwel onzichtbaar. Dit was het geval op 11 augustus 2009; het zal daarna 7,5 jaren duren voordat de ringen weer maximaal openstaan. [bewerken] Externe links (en) Saturnus Fact Sheet (en) The Nine Planets Afbeeldingen NASA [bewerken] Bronnen Gedeelten uit dit artikel zijn afkomstig uit de perskit van de Cassini-Huygens ruimtesonde van oktober 1997: http://saturn.jpl.nasa.gov/news/press-kits/cassini.pdf ↑ Observing Saturn. National Maritime Museum ↑ Saturn to pull Celestial Houdini on August 11

Sport

voetbal is de populairste sport van heel de wereld.daarom beginnen we daarmee.ik zit zelf ook op voetbal in de E9, we hebben een leuk team. Ajax is van Nederland de beste als het gaat om het landskampioenschap. ze hebben namelijk al 29keer het landskampioenschap gewonnen. en ik sta ook voor Ajax! de top 3 van nederland zijn Ajax PSV en Feyenoord. als je meer over voetbal wilt weten dan lees je het boek: het allesboek over VOETBAL. ook hockey is een bekende sport, in het hockey team van Nederland zitten deze goeie spelers van de mannen: - Matthijs Brouwer - Ronald Brouwer - Jeroen Delmee - Geert-Jan Derikx - Rob Derikx - Floris Evers - Robert van der Horst - Timme Hoyng - Jesse Mahieu - Karel Klaver - Nick Meijer - Teun de Nooijer - Rob Reckers - Taeke Taekema - Klaas Veering - Guus Vogels - Sander van der Weide - Roderick Weusthof dit zijn de vrouwen: 3 Fieke Holman 5 Carlien Dirkse 6 Claire Verhage 8 Marieke Mattheussens 9 Wieke Dijkstra 11 Maartje Goderie 12 Lidewij Welten 13 Minke Smabers 15 Janneke Schopman 17 Maartje Paumen 18 Naomi van As 19 Ellen Hoog 20 Inge Vermeulen 21 Sophie Polkamp 22 Floortje Engels 23 Kim Lammers 24 Eva de Goede Kampong 27 Marilyn Agliotti ook volleybal is erg bekend. vooral veel meisjes (ook wel jongens hoor) spelen volley bal.het is een moeilijke sport je moet er veel voor leren. dit zijn daarvan de mannen: Dirk-Jan van Gendt Nico Freriks Reinder Nummerdor Guido Görtzen Richard Schuil Mike van de Goor Robert Horstink Marko Klok Jeroen Trommel Rob Bontje Kay van Dijk Albert Cristina DIT ZIJN DE SPORTEN TOP 3!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Uranus

Uranus is de op twee na grootste en vanaf de Zon gezien de zevende planeet van ons zonnestelsel. Deze ijsreus is vernoemd naar de god Uranus, ook wel Ouranous, de personificatie van de hemel, uit de Griekse mythologie. Inhoud [verbergen] 1 Waarneming 2 Ontdekking van Uranus 3 Baan en rotatie 3.1 Gekantelde as 4 Samenstelling 5 Atmosfeer 6 Klimaat 7 Magnetisch veld 8 Manen en ringen rondom Uranus 9 Verkenning 10 Noot 11 Externe links [bewerken] Waarneming Foto's van Uranus gemaakt door Voyager 2 in normale (links) en valse kleuren (rechts, de gebruikte kanalen zijn UV, violet en oranje).Met het blote oog is Uranus net niet te zien, alleen als hij in oppositie staat, onder zeer gunstige omstandigheden en als bekend is waar gezocht moet worden komt de helderheid in de buurt van de grens van wat nog met het blote oog gezien kan worden. Met een gewone verrekijker is Uranus wel te zien als een zwak "sterretje", maar zelfs met een grote telescoop blijft Uranus niet meer dan een groenachtig schijfje. Uranus was in de oudheid dan ook niet bekend. Het is de eerste planeet die sedert de uitvinding in de 16e eeuw van de telescoop is ontdekt. [bewerken] Ontdekking van Uranus Vergelijking tussen de groottes van de Aarde en UranusIn 1690 is deze planeet voor het eerst waargenomen door John Flamsteed. Deze Engelse astronoom veronderstelde dat het om een ster in het sterrenbeeld Stier (Taurus) ging en noemde zijn ontdekking "34 Tauri". Rond 1769 werd Uranus in totaal 12 keer waargenomen door Pierre Lemonnier, maar ook deze astronoom meende een ster te zien. De officiële ontdekking staat op naam van William Herschel die op 13 maart 1781 het object als planeet kwalificeerde. Hij gaf de planeet de naam "Georgium Sidus", naar de Engelse koning George III. Een andere naam die in die tijd gehanteerd werd was "Herschel". Pas in 1850 werd de eerder al door Johann Bode voorgestelde naam Uranus officieel in gebruik genomen. Met de Hubble-telescoop vond men in 2005 een tweede stel ringen. De ringen van Uranus zijn donker en dun en ze bestaan uit donkere rotsachtige stof. Een deel is gevormd door een inslag van een meteoor. [bewerken] Baan en rotatie Uranus bevindt zich op een afstand van ruwweg 20 AE van de Zon, in een baan die wordt doorlopen in een periode van ongeveer 84 jaar. Pierre-Simon Laplace berekende als eerste de baanelementen van Uranus, en presenteerde de resultaten in 1783.[1] Latere afwijkingen van deze voorspellingen werden geïnterpreteerd als een aanwijzing dat er mogelijk nog een onontdekte planeet was, waarvan de zwaartekracht deze afwijkingen dan zou veroorzaken. Inderdaad werd in 1846 een achtste planeet, Neptunus, ontdekt, nabij de plaats die was berekend aan de hand van de baanafwijkingen van Uranus. Uranus draait in 17 uur en 14 minuten om zijn as. Echter, vanwege de zeer krachtige winden in de bovenste lagen de atmosfeer van Uranus, kan dat deel van de atmosfeer een rotatie voltooien in ongeveer 14 uur. [bewerken] Gekantelde as Een van de meest opvallende eigenschappen van Uranus is de equator, die een hoek van 98° heeft met het vlak van de ecliptica waarin de planeet rond de Zon draait. Dit wordt de obliquiteit van de planeet genoemd. (De Aarde heeft een obliquiteit van slechts 23,45°.) Een mogelijke verklaring daarvoor is dat ooit een enorme botsing met een ander groot hemellichaam is voorgekomen. Dat zou tevens een verklaring kunnen zijn voor het grote aantal manen rond deze planeet. Dit heeft grote invloed op de seizoenen; op alle breedtegraden is er een zeer groot verschil tussen winter- en zomerdaglengten. [bewerken] Samenstelling Samen met Neptunus vertoont Uranus grote overeenkomsten met de kern van de gasreuzen Jupiter en Saturnus. Het grote verschil met deze planeten is de afwezigheid van een omringende mantel van metallisch waterstof. De kern bestaat vermoedelijk uit nikkelijzer en silicaten met daaromheen een mantel van water, methaan, ammoniak en waarschijnlijk nog enkele losse elementen. Aan de buitenkant bevindt zich een laag van vloeibaar waterstof, helium en methaan, welke stoffen naar het oppervlak toe steeds meer gasvormig worden. [bewerken] Atmosfeer Samenstelling atmosfeer Waterstof (H2) 82,5% Helium (He) 15,2% Methaan (CH4) 2,3% Waterstofdeuteride (HD) 148 ppm Ammoniak (NH3) sporen water (H2O) sporen De voor Uranus karakteristieke cyaan tot blauwe kleur wordt veroorzaakt door de atmosfeer die relatief veel methaan (2,3%) bevat en dat absorbeert rode en oranje golflengtes uit het zonlicht maar het weerkaatst blauw en groen. Wolken worden vrijwel niet in de atmosfeer waargenomen. Alleen op in de zon gelegen delen rondom de evenaar komen wolkenformaties wel eens voor. In de hogere lagen van de atmosfeer komen stormen voor waarbij de windsnelheid op kan lopen tot 720 km/u. De atmosfeer van Uranus lijkt veel op die van de andere gasreuzen, vooral die van Neptunus. [bewerken] Klimaat Het klimaat van Uranus wordt sterk beïnvloed door haar gebrek aan warmte en door zijn gekantelde as, waardoor de seizoenen beel sterker variëren dan bijvoorbeeld op de Aarde. [bewerken] Magnetisch veld Ten opzicht van de rotatieas vertoont het magnetisch veld een hoek van ongeveer 60°. Dit magnetisch veld wordt vermoedelijk veroorzaakt door bewegende massa's diep onder het oppervlak. [bewerken] Manen en ringen rondom Uranus Uranus heeft 27 natuurlijke satellieten. De vijf belangrijkste manen zijn: Oberon, ontdekt in 1787 door William Herschel Titania, ontdekt in 1787 door William Herschel Ariel, ontdekt in 1851 door William Lassell Umbriel, ontdekt in 1851 door William Lassell Miranda, ontdekt in 1948 door Gerard Kuiper Zie Ringen van Uranus voor het hoofdartikel over dit onderwerp. [bewerken] Verkenning Tot en met 2009 is er slechts één ruimtesonde in de buurt van Uranus geweest. Momenteel is er ook geen nieuwe ruimtesonde naar Uranus gepland. De in 1977 gelanceerde Voyager 2 passeerde de planeet op 24 januari 1986 op een afstand van circa 9,1 miljoen km. Tijdens deze missie heeft de sonde foto's van de planeet en de ringen naar de Aarde gestuurd en is vervolgens doorgereisd naar Neptunus. Hij ontdekte 2 nieuwe ringen van Uranus en een aantal onvolledige ringen. Ook enkele nieuwe manen werden ontdekt, zoals Cordelia en Ophelia. Ook de Hubble Space Telescope heeft belangrijke ontdekkingen van Uranus gedaan. Hij ontdekte ook weer onder andere twee ringen. [bewerken] Noot ↑ Roger Hahn, Pierre Simon Laplace, 1749-1827: a determined scientist, Harvard University Press, 2005, p. 77 [bewerken] Externe links (en) NASA's Uranus fact sheet Afbeeldingen NASA WikiWoordenboek Manen van Uranus Miranda · Ariel · Umbriel · Titania · Oberon Cordelia · Ophelia · Bianca · Cressida · Desdemona · Juliet · Portia · Rosalind · Cupid · Belinda · Perdita · Puck · Mab · Francisco · Caliban · Sycorax · Margaret · Prospero · Setebos · Stephano · Trinculo · Ferdinand het Zonnestelsel Zon · Mercurius · Venus · Aarde · Mars · Ceres · Jupiter · Saturnus · Uranus · Neptunus · Pluto · Haumea · Makemake · Eris Alle objecten · planeten · dwergplaneten · manen (van de Aarde · Mars · Jupiter · Saturnus · Uranus · Neptunus · Pluto · Eris) · planetoïden (Planetoïdengordel · planetoïdemanen · Centaurs) · meteoroïden · TNOs (Kuipergordel/Scattered disk object) · kometen (Oortwolk) Mediabestanden Voor meer mediabestanden zie de categorie Uranus (planet) van Wikimedia Commons. Ontvangen van "http://nl.wikipedia.org/wiki/Uranus_(planeet)" Categorie: Uranus

Vakantie 2oo9

altijd als wij op vakantie gaan gaan wij met onze vrienden. de ouders daar van heten hedwig en frans de kinderen heten daan huib en zoe. eerst gingen marcel en suus sam en robbin ook mee maar die vonden het te ver rijden en die gaan niet meer mee. dus we gaan aleen nog maar met onze andere vrienden. dit jaar gaan wij naar zuid frankrijk. toen wij gingen zat ik al meteen een boekje te lezen. want mama had een paar leuke boekjes gekocht. toen wij twee uur onderweg waren zagen wij onze vrienden hun gevaren licht aanzetten ze reden naar een vlucht strook toen gingen daar staan wij gingen erachter staan. de auto was kapot. wij hadden de auto montour gebeld en die kwam. het duurde wel 4 uur voor dat de automonteur er was. en toen die er was kon die nog geen eens nederlands en toen hadden wij hem naar huis gestuurd. toen hadden onze vrienden de auto maar gemaakt maar dat was ook weer 4dagen verder, en wij waren maar door gereden toen wij op de camping waren waren jack en moniek er ook al. 4dagen later waren daan huib zoe en frans en hetweigh er ook. de camping zelf was wel leuk maar wij zaten aan de zee. en dat vonden wij niet zo leuk. ik was ook nog ziek geworden. daar door zijn wij ook nog eerder naar huis gegaan. en daardoor konnen wij de laatste dag ook niet gaan uiteten. daarom zijn wij gaan uiteten in tilburg bij het restaurant etenstijd.